poem



"ก้อนหิน ผืนทราย"

........เพื่อนสนิทสองคนเดินทางท่องเที่ยวร่วมกัน ระหว่างทางทั้งสองย้ำเท้าผ่านทะเลทราย
ทั้งสองโต้เถียงกันรุนแรงจนเพื่อนคนหนึ่งโมโหมาก จึงตบหน้าเพื่อนอีกคน เพื่อนที่ถูกตบหน้าเจ็บปวดทั้งกายและใจ แต่เขาไม่พูดอะไรเลย พร้อมทั้งเขียนข้อความหนึ่งลงบนทรายว่า "วันนี้...เพื่อนที่ดีที่สุดของฉันตบหน้าฉัน"
........ทั้งคู่เดินทางต่อไป เมื่อพบโอเอซิสแห่งหนึ่งจึงตัดสินใจอาบน้ำ ในขณะนั้น เพื่อนคนทีถูกตบหน้าได้พลัดตกน้ำและจมลงเรื่อยๆ อีกคนจึงรีบช่วยเพื่อนให้พ้นความตาย เมื่อหายตกใจแล้ว คนที่จมน้ำก็เขียนข้อความลงบนก้อนหินว่า "วันนี้...เพื่อนที่ดีที่สุดของฉันช่วยชีวิตฉันไว้" พร้อมทั้งพูดกับเพื่อนที่ช่วยชีวิตว่า "เมื่อเพื่อนทำร้ายเรา เราจะบรรทึกไว้บนผืนทราย เพื่อให้สายลมแห่งการให้อภัยลบความเจ็บปวดนั้นทิ้งไป....และเมื่อเพื่อนทำในสิ่งที่ประเสริฐสุดให้ เราจะจารึกไว้บนก้อนหินแห่งความทรงจำในหัวใจ ซึ่งลมพายุไม่สามารถลบมันออกได้..."
เพราะ....เพื่อนแท้ ไม่ได้หาง่ายๆ...และเธอก็คือเพื่อนแท้ของฉัน รู้ไว้เลย!!!



"ปัญหา"
     การแก้ปัญหาอะไรก็แล้วแต่...มันไม่ใช้เรื่องยาก เพียงแค่เรามีความพยายาม แล้วลองมองหาปัญหานั้นเป็นรูปธรรม สัมผัสปัญหาที่เกิดขึ้นเบาๆ แล้วบอกกับมันว่า " ชั้นจะเรียนรู้นาย"...พร้อมกับเรียนรู้ตนเองไปพร้อมๆกับเรียนรู้มัน ...... สุดท้ายแล้วเราจะรู้ว่าปัญหาก็เปรียบเสมือนเพื่อนของเรา .... หากเราเข้าใจปัญหาแล้ว เราก็พร้อมที่จะยิ้มให้ปัญหาทุกครั้งที่เข้ามา  อยู่ที่คุณพร้อมที่จะเป็นเพื่อนกับมันรึเปล่า แค่นั้นเอง!!        ปล. ปัญหามีไว้ให้แก้ ไม่ได้มีไว้ให้กลัว



"ผิด"

     ไม่มีใครเกิดมาไม่เคยทำผิดหรอกนะ ทุกคนมีความผิดอยู่ในตัว อาจจะเป็นความผิดเล็กๆน้อยๆ หรือความผิดที่ใหญ่มหาศาล ความผิดเหล่านั้นตัวเราเองรู้ดีที่สุด.....วันนี้ ชั้นเองได้มองย้อนกลับไป รูสึกได้ถึงความผิดหลายๆอย่าง เล็กบ้าง ใหญ่บ้างคละเคล้ากันไป อยากจะกลับไปแก้ไขอดีต แต่คงแก้ไขอะไรไม่ได้...แต่เมื่อมองไปข้างหน้า มีเวลาอีกเยอะแยะมากมาย ที่เราจะชดใช้ความผิดให้รู้สึกเบาบางลงบ้าง อย่างน้อยเราก็รู้สึกดี และที่สำคัญในวันข้างหน้า ถ้าเรามองย้อนกลับมาจะได้รู้สึกผิดน้อยลง...